Το ταλέντο δεν είναι κάτι σπουδαίο.
Είναι απλά ένα δώρο που σου δόθηκε όταν γεννήθηκες,
χωρίς να το αξίζεις απαραίτητα.
Χωρίς την έμπνευση δεν είναι τίποτα.
Η έμπνευση επίσης, χωρίς ταλέντο μπορεί να γίνει γελοία.
Και βρίσκεται αόρατα παντού.
Σαν ιός.
Στον δρόμο. Στο φως ή στο σκοτάδι.
Στο γαμήσι ή στον θάνατο.
Σε οτιδήποτε ενώνει τους ανθρώπους ή τους χωρίζει.
Κάποιοι επιμένουν να εμπνέονται από την έμπνευση άλλων,
από την τρέλα του Βαν Γκογκ,
από τον Ντοστογιέφσκι στον τοίχο του εκτελεστικού αποσπάσματος
ή από τα βάσανα του Γιάννη Αγιάννη
και την μοναξιά του Μπετόβεν.
Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό.
Η μαλακία είναι όμως,
ότι όσο λιγότερο ταλέντο κουβαλάει κάποιος,
τόσο περισσότερο θρασύς γίνεται.
Κάπως έτσι φτάσαμε στα δύο χιλιάδες και επτά
με μια υφήλιο τιγκαρισμένη από ανέμπνευστους,
θρασείς, ατάλαντους μαλάκες,
μέχρι να βρεθεί κάποιος να πατήσει εκείνο το πολυπόθητο, κόκκινο κουμπί
και να τελειώσει η σύντομη μέρα μας στον ήλιο.
V
απο το μπλογκ ή τάν ή επι τάς.
ειχα το μπλογκακι κλειδωμενο, περιμενοντας να μου ερθει η εμπνευση και την βρηκα στο κειμενο του Βασιλη.
ειναι ο,τι καλυτερο για να ξεκινησει το μπλογκ.
jbg
Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου